میلادتاسع الحجج مبارک باد
یا امام رضا ! یا ثامن الحجج ! یاسیدالذی علیک آلاف التحیة والثناء
امام رضا ! عیدی بهمون نمیدی آقا
گنبد جدید حرم حضرت جواد ع
از گلستان فرمایشات امام جواد (ع)
1- عزت نفس مؤمن او را از مردم بی نیاز می دارد
2- نا سپاسی نعمت ها موجب خشم و غضب الهی است
3- قبل از بررسی جوانب کار، دست بکار اقدامی نشوید تا پشیمان نگردید
4- آرزو های دور و دراز نداشته باشید تا قساوت قلب پیدا نکنید
5- آن کس که کار زشتی را نکو شمارد، در آن کار شریک خواهد بود
6- آدم با انصاف چون حق بر او ثابت و آشکار گردد می پذیرد
7- کمی گله و شکایت ، از علائم شکیبایی و برد باری است
8- پیروی از هواهای نفسانی نشانه ضعف نفس است
9- کسی که در کارها صبر و بردباری داشته باشد، پیروز ی او حتمی است
10- کسی که نهال های تقوا و پرهیزگاری را بنشاند میوه های آرزو را خواهد چید
11- کسی که سرچشمه و منشأ چیزی را نشناسد راه وصول به آن برایش دشوار است
12- برترین و بالاترین عبادت، آن است که از شائبه و ریا و خود نمایی بدور باشد
13- چهار چیزآدمی را در انجام کارها کمک می کند:
1- تندرستی 2- بی نیازی 3- دانایی 4- توفیق و تأیید الهی
14- هرکس در راه خدا عطا و بخشش نماید ایمانش کامل است
15- هر کس برای خدا نهی و ممانعت کند ایمانش کامل است
16- آنکس که محض رضای خدا دوستی نماید ایمانش کامل است
17- آنکس که به خاطر خدا دشمنی کند ایمانش کامل است
18- جلوه و زیبایی شخص در نطق و بیان اوست و کمالش در خرد و عقل او
19- مؤمن نیازمند سه چیز است :
توفیق از جانب پروردگار، واعظ نفس خویش بودن و پند پذیری
20- سه چیز موجب رضای پروردگار است :
طلب آمرزش بطور دائم- خوش خلقی و سلامت نفس- بسیاری انفاق و صدقات
21- رعایت انصاف در معاشرت جلب دوستی و مودت را می نماید.
22- بدترین سازش و مدارا ، نزدیک شدن به ناگواریهاست
23- دشمن حقیقی تو کسی است، که مانع رشد فکری و اخلاقی تو گردد
24- خیانتی از این بالاتر نیست که کسی امین و راز دار خیانتکاران باشد
25- تظاهر به دوستی و فرمانبرداری خداوند مکن، در حالی که رفتارت در نهان خلاف آن باشد
26- اگر نادان ساکت بماند مردم دچار اختلاف نمی شوند
27- شناسایی قدر و اندازه خویش، شکر و سپاس پروردگار است
28- هرکس ناسزا گوید جواب خواهد شنید
29- کسی که تهور و شجاعت بخرج دهد به مقصود خواهد رسید
30 کسیکه حکمت را شناخت در ازدیاد آن صبر و بردباری ندارد
31- از سخاوتمندی شخص نیکی کردن به کسی است که حقش بر او واجب است
(دررالکلام)
